Góry
Elbrusa wznosi się na wysokość 5642 m n.p.m. i jest położony na północ, od głównej grani Kaukazu, niedaleko granicy z Gruzją. Po raz pierwszy, jego niższy wierzchołek, zdobył najprawdopodobniej kabardyjski góral Killar Chaszirow (w 1829 r.). Wyższy wierzchołek zachodni, po raz pierwszy został zdobyty w 1874 r. przez alpinistów brytyjskich.
Najwyższym szczytem Alp, a zarazem całej Europy, jest Mont Blanc (wł. Monte Bianco, pl. Biała Góra), który wznosi się na wysokość 4810,45 m n.p.m. Po raz pierwszy został zdobyty 8 sierpnia 1786 roku o godzinie 18.23 przez miejscowego poszukiwacza kryształów z doliny Chamonix, Jacques’a Balmata i lekarza Michaela-Gabriela Paccarda.
Najwyższym szczytem Austrii jest Grossglockner (3798 m n.p.m.). Jego wysokość może nie jest imponująca, ale pod względem wybitności, jest to drugi alpejski szczyt. Prowadzą na niego trzy drogi. Łatwiejsze przez lodowiec Ködnitzkees i bardzo trudna, długą granią – Stüdlgrat, zalecana dla dobrze przygotowanych i doświadczonych wspinaczy.
Najwyższym szczytem Hiszpanii jest Pico del Teide, położony na wyspie Teneryfa. Podobnie jak cały archipelag Wysp Kanaryjskich, Teneryfa należy do Hiszpanii, choć geograficznie położona jest na wodach Oceanu Atlantyckiego u wybrzeży północnej Afryki. Wysokość Teide wynosi 3718 m n.p.m. Wejście na szczyt wymaga uzyskania zgody.
Dolomity, to pasmo górskie leżące na terenie Południowych Alp Wapiennych. Nie stanowią one wyraźnego łańcucha górskiego, lecz składają się z grup skalnych oddzielonych przełęczami i dolinami. Do największych grup należy Marmolada, której sercem jest potężny masyw z jedynym znaczącym lodowcem występującym w Dolomitach.
Tatry tworzą masyw górski o długości ponad 50 km i zajmują obszar 795 km2. Główna grań Tatr przebiega łamaną linią od Przełęczy Ździarskiej (1077 m n.p.m.) na północnym wschodzie, po przełęcz Huciańską (904 m n.p.m.) na zachodzie. Gerlach, najwyższy szczyt pasma i całego łuku Karpat, nie wznosi się w grani, lecz w jej południowej odnodze.
Najwyższym szczytem Półwyspu Skandynawskiego jest położony w Norwegii, Galdhøpiggen (2469 m n.p.m.). Skandynawski olbrzym, pomimo tego, że nie jest tak wysoki jak nasze Rysy (2499 m n.p.m.), pod względem warunków górskich bardziej zbliżony jest do Alp, niż do Tatr. Szlak na szczyt jest oznakowany i rozpoczyna się na campingu.
Drugim, pod względem wysokości, szczytem Półwyspu Skandynawskiego oraz Norwegii, jest położony w paśmie Jotunheimen, Glittertind (2457 m n.p.m.). Całkowita wysokość szczytu jest zmienna w zależności od grubości pokrywającej go czapy firnowej. Dawniej Glittertind był uważany za najwyższy szczyt Norwegii.
Penyal des Migdia (1398 m n.p.m.) to drugi pod względem wysokości szczyt Majorki i archipelagu Balearów. Niektóre publikacje podają, że drugim szczytem Majorki jest Pico de Masanella (1364 m n.p.m). Wynika to z faktu, że alpiniści nie są zgodni, co do położenia właściwego wierzchołka Penyal des Migdia.
Serra de Tramuntana to pasmo górskie Majorki o długości 90 km i średniej szerokości 10 km. Rozciąga się od zachodniego krańca wyspy, aż po półwysep Formentor znajdujący się na północno-wschodnim krańcu. Po „zdobyciu” Penyal des Migdia, przyszedł czas na kolejny szczyt Majorki – Pico de Massanella, którego nazwa w języku arabskim oznacza Mieszkanie Boga.
